Myśli w ząbek czesane

Program Partii — podziałem narodu.

 Gładzić — słowo dwoiste jak sama natura ludzka!

 Tyranom śnią się mordy.

 Uważajcie na krawędzie słów!

Gołębia obłęd: błękitu głębia.

 Im gęstsza mgła, tym więcej rdzy. We władzy.

 Sinice — wstręt w wodzie.

Struchlałe godziny krzyczą niemymi ustami.

 Upadły czas należy jak najprędzej oddłużyć.

 Najpierw młodość mówi dość, a potem starość staje końcówką w gardle.

Nie bierz wszystkiego za drobną monetę.

I brak potrafi być ciężarem.

Jednomyślność to częsty efekt froterowania umysłów.

Dwutakt władzy: rzucić kość i dać w kość.

 Czasem życie składa się tylko z prologu i epilogu.

Hydraulika wzruszeń.

 Od brania pod włos robi się czasem łyso.

 Bywa i taka władza, której nawet chaos wychodzi po dyletancku niekompletny.

 Psychiatra — stroiciel nerwów.

 Im dalej w las, tym więcej wyrębów.

 Pamięć deszczu mieszka w bzach.

 Czas jak las się sobą zasłania.

 Drogi awansu wylane są partyjnym betonem.

 Prawda bywa czasami tak złożona, że ginie pod stertą nieporozumień.

 Odbijany, rzekło lustro do lustra.

 I prawdzie zdarza się zbankrutować — z braku środków.

 Fakty przestają być nagie, kiedy ubiera się je w słowa.

 Myśli na wagę sprzedam od ręki.

 Wolność od wymiany ma w sobie coś zniewalającego.

 Maskaradowe kulty, ta pleśń pamięci zbiorowej.

 Alzheimer zbiorowej wyobraźni.

Niejedna skała zamienia się w lotne piaski.

 Mokry sen satrapy: wyłączne prawo jazdy na najniższych instynktach tłumu.

"Czyja siła, tego prawo". I sprawiedliwość.

 Nacjonalisto, rzuć palenie!

E jak etyka i estetyka — witamina, której brak prowadzi do upadku.

 Czas brzuchomówców!

 Wyobraźnia często lata na skrzydłach okien.

 Piekło wciąż czuwa.

 I opieka czasem dopieka.

 Autorytaryzm opiera się na głębokiej trosce o niebezpieczeństwo obywateli.

 Miłosierdzie czyni człowieka.

 Ogry wchodzą do gry.

 Dobre samopoczucie generuje najwyższe koszty.

 O ile sen jest ucieczką, o tyle bezsenność — więzieniem.

 Ogniem i moczem.

 Przeszłość nadchodzi czasem w siedmiomilowych walonkach.

 Małpolud obnosi się ze swoją czaszką.

 Strzeżcie się ludzi-kalkulatorów!

 Perystaltyka elit.

 Życie psuje się od głowy.

 Polityk  —  profesjonalny sprawca zawodu.

 Czy złudzenia mają kolor? Tak, różowy.

 Człowiek jest utopią sam w sobie.

 Ziemia, obczyzna ludzi.

Symbolika "patrioty":  orzeł bieliźniany. 

 Partia  —  czeski błąd władzy.

 Bestialstwo się nie opłoci.

 Niejeden krokodyl płacze ludzkimi łzami.

 Krasnal, papież, prezydent  —  i niech się schowa armia terakotowa.

 Kraj się wyludnia, za to pogłowie wzrasta.

 Spowiedź i modlitwa  — białe rękawiczki sumienia.

 "O gustach się nie dyskutuje"  — doskonały melanż ironii i rezygnacji.

 Jedyne, co pozostaje człowiekowi w trudnych czasach, to nienawiść do banału.

 Elementarna prawda: prezes ma kota.

 Bulwa narodu.

 Dusze, jak ubrania, mają swoje rozmiary.

 Jakże męczący bywają monologiści zakochani w tembrze własnego głosu!

 Był oschły jak pracownik publicznej opieki zdrowotnej.

 Sumienie nie nagrobek  —  szczotką nie wyczyścisz. 

 Życie, bądź mi bajką, nie stupajką!

 Jednostronność w stosunkach bilateralnych to zawsze sygnał: anuluj!

 To nie my mamy czas, to czas ma nas.

  Może zamiast ludzkość powinniśmy zacząć mówić niedoludzkość?

 Ze zmarłymi jakoś mi bardziej po drodze; oni nie mają do mnie żadnego interesu.